Nie trzeba wnikliwej obserwacji, aby dostrzec, że w dzisiejszym świecie panuje kult młodości. Współczesny człowiek nie potrafi dostrzec w starości jakiejś głębszej treści. Mądrość wieku dojrzałego – dająca szanse dokonania bilansu życia i przygotowania do nadejścia jego końca, umiejąca ustalić hierarchie wartości, dokonać korekty – zupełnie nie jest postrzegana przez młodość jako walor. Być młodym, zdrowym, bogatym, szczęśliwym, a jeżeli przyjdzie umierać i możliwie bezboleśnie – oto dewiza współczesnego człowieka, który w dobie kultu mediów i globalizacji nie umie zaakceptować utraty. Problem starości objęty jest zmową milczenia, oczywiście dotyczy ona tej właściwej starości, nie tamtej określanej zgrabną formułą „trzeciego wieku”, która zdaniem socjologów dokonuje segregacji w obrębie ludzie starych, spychając tych najbardziej wiekowych na margines życia, „Trzeci wiek” jest obecnie traktowany jako druga młodość, zwłaszcza w krajach wysoko uprzemysłowionych, gdzie propaguje się „mode na starość”. Nie ma już programu politycznego czy społecznego, który nie zapowiadałby chęci służenia trzeciemu wiekowi. Moda ta wydaje się miła, uśmiechnięta i ujmująca, zawiera jednak dużą dawkę fałszu i dąży do pozyskania starych ludzi. Traktuje ich bowiem instrumentalnie, jako potencjalnych klientów produktywnej części społeczeństwa, stanowi też rodzaj kamuflażu, lęku przed prawdziwą starością. Degradacja ciała i umysłu jest tematem wstydliwym. Dla dzisiejszego człowieka starość i mądrość dojrzałego wieku nie są bezwzględną wartością. Akceptacja, a nawet pochwała starości wiążę się z określonym jej wizerunkiem. Ani siwe włosy, ani zmarszczki nie mogą od razu zjednać sobie poważania, lecz dopiero uczciwie spędzone życie zbiera u swego schyłku słodki owoc szacunku.
Warto jednak zauważyć, że to właśnie młodzi ludzie tworzą dużą grupę społeczną . Wśród nich wyróżnia się młodzież i młodych dorosłych. Granice oddzielające młodość od dorosłości są raczej płynne i niejednoznaczne, często zindywidualizowane wyborami życiowymi i preferowanymi stylami życia. Podobnie jak młodość, tak i dorosłość zamyka się w kilku kategoriach: wyłaniającej się dorosłości, wczesnej dorosłości i dojrzałej dorosłości. Młodzi postrzegani są jako reprezentanci „nowej generacji”, która w odmienny sposób nadaje senes przeżywanej rzeczywistości.
Dzisiejsza młodzież charakteryzuje się przybieraniem postaw zorientowanych na odniesienie sukcesu, sławy i fortuny. Jednocześnie mocniej angażuje się w problematykę globalnego ocieplenia, głodu, wojen. Uczciwość i brak dyskryminacji są dla nich ważniejsze niż pieniądze czy status. Mają również specyficzne podejście do zdobywania wiedzy. Ważne jest dla nich szybkie dotarcie do informacji. Są bardzo wykształceni i inteligentni. Dorastają w trybie online, gier społecznościowych, bardzo wcześnie rozwijali u siebie różnorodne, cenione na rynku pracy kompetencje; nie boją się ryzyka i błyskawicznie podejmują decyzje. Szczególny sposób funkcjonowania w sieci i w życiu codziennym przyczyniło się do rozpowszechnienia lenistwa, które charakteryzuje się redystrybucją treści zamiast ich tworzenia, klikaniem w przycisk „lubię to”, zarówno offline jak i online, transmitowaniem swojego życia 24 godziny na dobę przez 7 dni, a także dzieleniem się wieloma treściami z wieloma osobami, po to by dać im lepsze wyobrażenie o tym, kim są i na czym im zależy. Wszystko to znacząco wpływa na budowanie relacji z otoczeniem, prowadzonym stylem życia, sposób uczenia się oraz oczekiwania wobec sposobu przyszłego kształcenia.
A więc jak u młodych ludzi wygląda budowanie relacji wśród rówieśników? Czy nadal podejmują studia w Polsce? Z badań przeprowadzonych na kilku uczelniach wynika że studenci w wieku nie przekraczającym 25 lat nie mają problemu z budowaniem relacji opartej na współpracy, której nie towarzyszy bezpośredni kontakt z drugim człowiekiem. Najmocniejszymi kompetencjami badanych studentów okazały się kompetencje wirtualne, takie jak nawiązywanie i utrzymywanie relacji online.
